Konflikty w dwunarodowościowych rodzinach są bardzo skomplikowane, a dla dzieci szczególnie drastyczne.

 

   Napięcie związane z rozchodzeniem się rodziców, brak informacji, ich niejasność i niespójność, często słaba znajomość języka jednego z rodziców, niekonsekwencja zachowania rodziców względem dziecka i siebie oraz zmiany nastrojów w rodzinie tworzą układ przeciążający dziecko. Dlatego też grożą nienormatywnym kryzysem w procesie jego rozwoju. Nasilenie kryzysu następuję, gdy dziecko dodatkowo zostaje uprowadzone przez jednego z rodziców lub inną osobę poza granice jego miejsca zamieszkania. Zostaje ono bowiem pozbawione dotychczasowego środowiska i przeniesione do innego, które jest mu obce, z którym trudno nawiązuje relacje z uwagi np. na nieznajomość języka. Wynikają z tego trudności dziecka w szkole lub przedszkolu, pogłębione dodatkowo przez tęsknotę za nieobecnym rodzicem, kolegami i przyjaciółmi, których dziecko „utraciło”.

 

      W takich konfliktach mediacja jest szczególnie ważna, gdyż strony mogą:

• odreagować emocje,

• przedstawić swoje racje i interesy,

• wypracować, w obecności trzecich bezstronnych osób – mediatorów rodzinnych, zasady opieki nad dzieckiem,

co przyspiesza procedurę sądową dotyczącą uregulowania warunków życia i rozwoju dziecka.

 

źródło: www.ms.gov.pl